Rozstanie wiąże się z różnorodnymi emocjami. Możemy odczuwać cały wachlarz emocji, od ulgi czy smutku, złości, poczucia straty, a także głębokiej samotności. Te uczucia są naturalną reakcją na zakończenie bliskiej relacji. Mogą też towarzyszyć inne emocje. Pamiętaj, że nie ma “złych” emocji, nawet jeśli są trudne. Smutek i żal mogą być przytłaczające, złość może pojawić się jako reakcja na poczucie niesprawiedliwości, a samotność może prowadzić do poczucia izolacji. Ważne jest, aby zaakceptować te emocje i zrozumieć, że są one normalną częścią procesu żałoby po stracie. Rozstanie jest stratą nie tylko człowieka w naszym życiu, ale również tego co łączyło, wspólnych marzeń czy planów na przyszłość. Utrata ta często wiąże się z wejściem w proces żałoby.
Rozstanie jest procesem, który każdy z nas przechodzi inaczej. Etapy rozstania mogą występować w różnej kolejności i czasami przeplatać się między sobą. Wiedza na temat tych etapów może pomóc zrozumieć, że to, co czujemy, jest naturalne, a także ułatwić nam przejście przez trudne emocje.
Pierwszym etapem często jest zaprzeczenie. Mechanizm obronny, jakim jest wyparcie, ma na celu ochronę nas przed bólem, sprawiając, że nie jesteśmy w pełni świadomi rzeczywistości. Taki stan może utrzymywać się nawet po formalnym zakończeniu związku. Zaprzeczanie jest jednak pułapką, która powstrzymuje nas przed skonfrontowaniem się z emocjami i prawdą.
Gniew to emocja, która często towarzyszy rozstaniu. Może być zarówno konstruktywny, pomagając nam w wyrażaniu uczuć, jak i destrukcyjny, wpływając negatywnie na nasze relacje z innymi. W tej fazie często podejmowane są negocjacje – próby utrzymania związku, które jednak rzadko prowadzą do oczekiwanego rezultatu. Często to jedna strona związku, osoba porzucona, podejmuje te negocjacje z nadzieją, że druga osoba wróci.
Głębokie przygnębienie to także element procesu przeżywania rozstania. Smutek po rozpadzie związku jest naturalny, jednak warto być czujnym – jeśli stan ten trwa zbyt długo, może przerodzić się w kliniczną depresję. W tej fazie szczególnie ważne jest, aby zadbać o siebie i poszukać wsparcia, zarówno wśród bliskich osób, jak i u specjalisty.
Depresja po rozstaniu jest powszechna i może trwać od kilku tygodni do kilkunastu miesięcy, w zależności od osoby i kontekstu rozstania. Badania pokazują, że w okresie od 6 do 18 miesięcy następuje stopniowe zmniejszanie się intensywności tych objawów, chociaż indywidualne różnice mogą wpływać na długość tego okresu. Adaptacja do nowej rzeczywistości po rozstaniu uwzględnia różne aspekty emocjonalne, społeczne i psychologiczne, które wpływają na proces zdrowienia. (Sbarra, D. A., & Emery, R. E., 2005). Ważne jest, aby być cierpliwym wobec siebie i poszukiwać wsparcia, gdy to konieczne.
Myśli samobójcze mogą pojawić się jako reakcja na intensywny ból emocjonalny po rozstaniu. Ważne jest, aby zrozumieć, że takie myśli są objawem głębokiego kryzysu i wymagają natychmiastowej uwagi. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej przeczytaj nasz artykuł o tym Jak radzić sobie z myślami samobójczymi.
Rozstanie to wstrząs, który często wymaga gruntownych zmian w naszym życiu. Może to być trudne doświadczenie, jednak warto nad nim pracować, aby nie zatracić siebie w obliczu negatywnych emocji. Cierpienie psychiczne, które towarzyszy rozstaniu, może być trudne do przezwyciężenia, dlatego warto szukać pomocy i rozmawiać o swoich wątpliwościach z osobą, która wysłucha nas bez oceniania.
Rozmowy z rodziną, przyjaciółmi i zaufanymi osobami mogą przynieść ulgę, i pomóc w przetrwaniu najtrudniejszych chwil. Warto otoczyć się ludźmi, którzy nas wspierają i rozumieją nasze uczucia. Jeśli nie masz wokół siebie takich osób, pamiętaj, że nie jesteś sam. Możesz skorzystać z pomocy psychologa online lub poszukać grup wsparcia, zarówno online, jak i offline, które mogą być również cennym źródłem wsparcia. Takie grupy umożliwiają dzielenie się doświadczeniami i pozwalają poznać historię innych osób w podobnej sytuacji.
Rozstanie rodziców jest bolesne nie tylko dla samych partnerów, ale także dla dzieci, niezależnie od ich wieku. Niestety, zdarza się, że dzieci stają się „kartą przetargową” w rozstaniu, co może dodatkowo pogłębiać ich cierpienie. Dzieci często odczuwają poczucie winy i nie wiedzą, jak radzić sobie z nową rzeczywistością. Pamiętaj, że w takiej sytuacji kluczowe jest wspieranie dziecka i zadbanie o jego potrzeby. Jeżeli czujesz, że Twoje dziecko potrzebuje spotkania z psychologiem, tutaj możesz umówić wizytę online.
Przetrwanie rozstania wymaga czasu i przestrzeni na przeżycie wszystkich emocji. Warto wyrażać swoje uczucia – w rozmowie, pisaniu czy innych formach ekspresji. Ważne jest, aby dać sobie czas na oczyszczenie się z bolesnych emocji i nie próbować przyspieszać tego procesu. Po zakończeniu związku nasza równowaga emocjonalna jest zachwiana, dlatego warto unikać działań pod wpływem negatywnych emocji, które mogą prowadzić do późniejszych wyrzutów sumienia. Przeżywanie obniżonego nastroju jest naturalne, ale warto pilnować, aby nie trwało to zbyt długo, bo może prowadzić do chronicznego przygnębienia.
Jednym z najgorszych sposobów radzenia sobie z rozstaniem jest zaleganie w łóżku i unikanie codziennych obowiązków. Chociaż może się wydawać, że odpoczynek, sen i unikanie trudnych emocji pomoże w złagodzeniu bólu, w rzeczywistości może to prowadzić do nasilenia negatywnych skutków psychicznych. Unikanie aktywności i zaleganie w łóżku może prowadzić do poczucia braku sprawczości, czyli przekonania, że nie mamy kontroli nad swoim życiem i sytuacją. Poczucie braku sprawczości jest silnie powiązane z depresją i może prowadzić do dalszego pogłębiania się objawów depresyjnych. Osoby, które spędzają dużo czasu w łóżku, często odczuwają wzmożone poczucie bezradności i przygnębienia, co może utrudniać proces powrotu do zdrowia po rozstaniu.
Aby przeciwdziałać tym negatywnym skutkom, ważne jest, aby utrzymać regularny harmonogram dnia, angażować się w codzienne czynności i dbać o aktywność fizyczną. Nawet krótkie spacery, regularne posiłki i dbanie o podstawowe obowiązki domowe mogą znacząco poprawić nasze samopoczucie i przyczynić się do szybszego powrotu do zdrowia emocjonalnego.
Ćwiczenia fizyczne są jednym z najskuteczniejszych sposobów na poprawę samopoczucia po zakończeniu relacji. Regularna aktywność fizyczna pomaga uwalniać endorfiny, które poprawiają nastrój. Zdrowe nawyki żywieniowe również mają ogromne znaczenie dla naszego zdrowia psychicznego.
Rozwój osobisty
Rozstanie może być okazją do odkrycia nowych pasji i zainteresowań. Angażowanie się w nowe hobby, nauka nowych umiejętności czy rozwój zawodowy mogą przynieść satysfakcję i pomóc w odbudowie poczucia własnej wartości. Techniki relaksacyjne, takie jak medytacja i mindfulness, pomagają zredukować stres i zwiększyć poczucie wewnętrznego spokoju.
Profesjonalna pomoc
Jeśli czujemy, że sami nie jesteśmy w stanie poradzić sobie z trudnymi emocjami, warto rozważyć skorzystanie z pomocy specjalisty, takiego jak psycholog czy psychoterapeuta. Rozmowa z osobą, która nie będzie nas oceniać, może przynieść ulgę i pomóc uporządkować myśli. Pomocy specjalisty warto szukać także wtedy, gdy czujemy, że nie radzimy sobie z cierpieniem psychicznym. Jeśli czujesz, że potrzebujesz pomocy, skontaktuj się z nami lub umów wizytę online przez dostępny grafik. Wówczas zaopiekujemy się Tobą, udzielając profesjonalnego wsparcia.
Ból po rozstaniu jest subiektywny i jego długość jest zależna od danej osoby i intensywności związku. Niektóre badania sugerują, że pierwsze sześć tygodni jest najtrudniejsze, ale pełne wyleczenie emocjonalne może zająć od sześciu miesięcy do dwóch lat. Kluczowe jest, aby nie porównywać swojego procesu żałoby z innymi i dać sobie czas na wyzdrowienie.
Cierpienie po rozstaniu może objawiać się na wiele sposobów – od smutku i płaczu, przez trudności ze snem i koncentracją, po utratę apetytu czy zainteresowania codziennymi czynnościami. Ważne jest, aby być świadomym tych objawów i nie bać się szukać pomocy. Akceptacja tego, że cierpienie jest naturalną częścią procesu uzdrawiania, może pomóc w jego przetrwaniu.
Akceptacja jest ostatnim etapem radzenia sobie z rozstaniem. Przynosi ulgę i pozwala na nowe spojrzenie na przyszłość. Ważne jest, aby pozwolić sobie na odczuwanie wszystkich emocji i dać sobie czas na to, by we własnym tempie uporać się z rozstaniem. Może to być również dobrym momentem na zadanie sobie pytania: czy tęsknimy naprawdę za tą osobą, którą byliśmy w związku, czy raczej za samą ideą bycia w związku? Akceptacja rozstania pozwala na zamknięcie jednego rozdziału w naszym życiu i otwarcie się na nowe możliwości. Niektóre osoby znajdują w tym czasie siłę, by spojrzeć w głąb swojego wnętrza, zrozumieć przeszłość i przygotować się na kolejne relacje.
Zrozumienie etapów rozstania, przyjęcie swoich emocji oraz poszukiwanie wsparcia może pomóc w przejściu przez to trudne doświadczenie. Każde rozstanie niesie ze sobą nie tylko ból, ale i szansę na rozwój. Niezależnie od tego, jak długo trwał związek, mamy prawo przeżywać to doświadczenie w swoim tempie, a wsparcie bliskich oraz specjalistów może być nieocenione w drodze ku nowej rzeczywistości. Ostatecznie, nawet najboleśniejsze rozstanie może stać się fundamentem do zbudowania nowego, lepszego życia.
Rozstanie to trudne doświadczenie, które może prowadzić do silnych emocji, a czasem i myśli samobójczych. Ważne jest, aby poszukiwać wsparcia i nie pozostawać samemu z problemem. Akceptacja własnych uczuć, korzystanie z różnych strategii radzenia sobie oraz poszukiwanie profesjonalnej pomocy mogą pomóc w przetrwaniu tego trudnego okresu. Pamiętaj, że to nie czas leczy rany, a przede wszystkim to, co w tym czasie robimy. Już dziś możesz podjąć działania, które pomogą w gojeniu się ran i odczuciu ulgi od cierpienia.
Osoby zainteresowane terapią zapraszamy do kontaktu mailowego pomoc@e-poradniapsychologiczna.pl lub pod numerem tel. +48 669 969 849.
Bibliografia
Sbarra, D. A., & Emery, R. E. (2005). Coping with divorce: Research and intervention. Clinical Psychology: Science and Practice, 12(3), 291-314.
Beck, J. S. (2011). Cognitive Behavior Therapy: Basics and Beyond. Guilford Press.
Monroe, S. M., Rohde, P., Seeley, J. R., & Lewinsohn, P. M. (1999). Life events and depression in adolescence: Relationship loss as a prospective risk factor for first onset of major depressive disorder. Journal of Abnormal Psychology, 108(4), 606.
